Zylfi Adili paaftësine e tij që reflektoi gjatë mandatit te tij si drejtor per menaxhim me kriza u mundua ta fsheh çdohere por servilitetin dhe peruljen e vazhdoi edhe me tej duke ecur në jetë prandaj edhe sot është në vendin ku i’a bëri vetes jo ku i ka shokët.
Edhe pse natyra e tij e vrazhdë të len pershtypjen se ai “pret dhe vret” për çështjen shqiptare këtë nuk e bëri nê asnjë pozitë që ju dha por çka është më tragjikja ai iu nënshtrua palës tjetër me servilizëm aq sa anashkaloi çdo te punësuar në ketë drejtori.
Sot ngre çështjen kombëtare para vetes dhe personalizon atë sikur mos ta njihnin të tjerët dhe sikur lufta e tij të ketë qenë e orientuar ndryshe. Legjitimiteti per ta mbrojtur dhe përvetësuar një akt shoqëror nuk ta fshin faktin se je një puthadoras maqedonas,kështu te njohin te punësuarit në kete institucion e më gjërë.
Ambicjet e pangopura nuk e lanë te ndalet këtu,ai vazhdoi edhe më shumë të kerkoje nga populli i tij dhe besimi që ja dha subjekti politik vetëm e vetëm që të arij interesin personal.
Shkeli mbi çdo gje,mbi atë që ia dha të gjitha mundësitë duke besuar në të. Në fund nuk ariti që pozitë në drejtorinë per menaxhim me kriza ta len në duart e njeriut te tij afert dhe kjo ishte pika kulminative që shpërtheu duke bërë të largohet nga subjekti partiak i cili e shenderoi në njeri te kombit,ai i cili duheshte ti shërbejë kombit e jo të jetë ai i cili nenshtrohet dhe puthë dorën e armikut vetëm e vetëm te arije të ngop ambicje te sëmura.
